Niet meer op de vlucht

Ik ben terug van mijn mini-sabbatical in Italië. Het was een totaal andere ervaring dan elf jaar geleden, toen ik een zes maanden alleen naar Berlijn ging. Die periode werd een persoonlijke detox en reset die me hielp blijvend te stoppen met alcohol. Een besluit dat mijn leven en welzijn ingrijpend veranderde en het begin bleek van mijn werk als therapeut, waarin ik nu anderen begeleid bij het loskomen van afhankelijkheid en het terugvinden van zichzelf.

Wat dit keer zo anders maakte, was de afwezigheid van een innerlijke noodtoestand. Het bleef kalm vanbinnen. Ik kon genieten. Terwijl ik daar was, drong pas echt door hoeveel er in elf jaar in mij is veranderd. Hoe diepgaand het innerlijk werk is geweest dat ik zelf heb gedaan, naast het begeleiden van anderen. Niet in m’n eentje, maar in groepen waarin ik mijn trauma’s ben aangegaan.

Verandering liet zich ook zien in mijn wens contact te houden met thuis. Er was geen deel meer dat wilde vluchten of zich terugtrekken – wat een verslavingspatroon in de kern natuurlijk is: een vlucht. Het voelde goed om in contact te blijven met vrienden, mijn partner, zelfs met mijn werk, en tegelijk meer ruimte te hebben voor mijzelf. Voor bezinning, genieten en voor nieuwe ideeën voor de toekomst.

Herstel van verslaving met hypnotherapie en IFS

Terug in Nederland sta ik stil bij een mijlpaal: mijn praktijk bestaat tien jaar! Ook in mijn praktijk is veel veranderd. Ik ontwikkelde een eigen behandelmethode, die ik beschreef in mijn boek Ik weet dat je er bent. De kern is het met aandacht en mildheid ontmoeten van alle delen van jezelf, ook de delen die je liever negeert, zoals een verslaafd deel of een eetstoornis.

Mijn methode is ontstaan uit mijn persoonlijke ervaring met een eetstoornis, verslaving en herstel, mijn begeleiding van cliënten en inzichten uit opleidingen en groepen. Niet het gedrag staat centraal, maar wat eronder ligt: pijn, gemis, verlangen. Het gaat niet om vechten tegen jezelf, maar om nieuwsgierig onderzoeken welke delen willen verdoven, vluchten of beschermen en waarom die denken dat dat nodig is.

Ik werk met ‘persoonlijkheidsdelen’, of kortweg ‘delen’. Mensen met een verslaving, eetstoornis of trauma ervaren hun innerlijke wereld niet als één geheel, maar als gefragmenteerd en complex. Ze worstelen met innerlijke conflicten en tegenstrijdigheden. Dat zijn hun ‘delen’. Hoe beter je die leert kennen, hoe meer rust er komt en hoe minder de drang om te vluchten. Delenwerk is niet alleen therapie, maar ook een manier om mensen te begrijpen.

Tegenwoordig gebruik ik vooral Internal Family Systems (IFS), een methode die helpt om met je delen te verbinden. IFS combineer ik met hypnotherapie, die toegang geeft tot onbewuste delen en je innerlijke bron van wijsheid. Vanuit die bron ontmoet je je delen op een veilige en liefdevolle manier. Samen vormen IFS en hypnotherapie een geweldige combinatie. Meer over deze methoden lees je hier.

In een groep je delen helen

De afgelopen tijd is mijn begeleiding verschoven van individuele sessies naar groepswerk. In mijn groepen leer ik deelnemers IFS zelf toe te passen in hun dagelijks leven. Ik geloof steeds sterker dat therapie in een groep het verschil kan maken bij een verslaving of eetstoornis. Zoals een deelneemster zei: “Eén groepssessie staat gelijk aan tien individuele sessies.”

Waarom werkt een groep zo goed? Omdat het tegenovergestelde van verslaving niet onthouding is, maar verbinding, zoals Johann Hari zegt. Schaamte en eenzaamheid houden verslaving in stand, verbinding heelt. Gedeelde kwetsbaarheid verbindt. Je vindt jezelf niet alleen terug, maar in contact met anderen die je zien zoals je bent. In een groep kun je delen wat anders onuitgesproken blijft. Je wordt gehoord, gezien en erkend. Je hoeft het niet meer alleen te doen en dat maakt herstel duurzamer.

Ik begrijp dat het spannend kan zijn om een groep te betreden, zeker als je eerder onveilig contact ervoer. Daarom werk ik traumasensitief en neurodivergentvriendelijk. Veiligheid, respect en autonomie vormen de basis. Er is ruimte voor ieders eigen proces, in eigen tempo.

De afgelopen paar jaar ontwikkelde ik twee programma’s voor wie worstelt met hardnekkige gewoontes: de Craving Course en Wise Ones. Beide zijn voorbij de pilotfase en de resultaten bevestigen dat deze aanpak werkt. Daarom focus ik de komende jaren vooral op groepen.

IFS in een groep: de Craving Course

De Craving Course is inmiddels het vlaggenschip van mijn praktijk. Deze intensieve, potentieel diep transformerende training is voor wie worstelt met verslavend gedrag of een eetprobleem, of al in herstel is en zichzelf beter wil kennen. Of het nu gaat om middelen, werk, controle, aandacht of eten: je bent welkom als je bereid bent naar binnen te kijken.

Verslaving is zoeken buiten jezelf. Misschien zoek je troost, rust of houvast. Maar die beweging naar buiten vervreemdt je van wie je eigen kern. In deze training ga je terug naar binnen, met delenwerk (IFS) en opstellingen. Je leert luisteren naar je delen die willen vluchten of verdoven en ze benaderen vanuit je ‘Zelf’: een innerlijke bron van kalmte, mildheid en regie die in iedereen zit.

Deelnemers ervaren meer zelfinzicht, zelfcompassie en verbondenheid. Bij menige deelnemer lukt het om te stoppen met verslavend gedrag tijdens of na de training. Maar de impact gaat verder: mensen maken keuzes die echt bij ze passen, in werk, relaties of levensrichting. Een groep oud-deelnemers was zo enthousiast dat ze het initiatief namen voor een vervolggroep.

Spreekt de Craving Course je aan, dan is dit wel een goed moment om in te stappen. In september start een nieuwe groep en er zijn nog een paar plekken vrij. De volgende ronde is pas in het najaar van 2026. Meer over de Craving Course lees je hier, of mail me als je iets wilt bespreken.

Verbinden met je wijze lichaam: Wise Ones

Wise Ones ligt me na aan het hart. Deze kleine werkgroep met maximaal vier deelnemers is voor mensen met een langdurige eetstoornis en biedt een kans om iets in beweging te zetten. We gebruiken Interactieve Zelfresonantie (IZR) – opstellingen van innerlijke delen – om de verbinding te herstellen met het lichaam en met de verloren delen van het zelf, je identiteit.

Ik spreek liever niet van een eetstoornis, maar van een identiteitsconflict rondom voeding. In dit innerlijke gevecht tussen verschillende ‘ikken’ wordt voeding als strijdmiddel gebruikt, terwijl het vaak draait om oude pijn en trauma: verbroken verbindingen met gekwetste delen, inclusief je lichaam.

Voor veel mensen met een eetstoornis voelt hun lichaam als een onveilige plek, vol onverwerkte emoties en gevoelens die soms niet eens van hen zijn. Velen moesten zich als kind terugtrekken uit hun lijf, weg van hun behoeften. Dat zorgt voor een gevoel van vervreemding: je lichaam voelt niet meer als ‘jou’. In Wise Ones draait het om het terugvinden van de delen van jezelf die je onderweg bent kwijtgeraakt; gevoel voor gevoel, ervaring voor ervaring. Zodat je je lichaam weer kunt bewonen en stukje bij beetje jezelf weer wordt.

In september start weer een nieuw groepje Wise Ones; op deze pagina lees je er meer over.

Deel van mij, deel van jou

Over veranderingen gesproken: vorig jaar verhuisde mijn partner van Amsterdam naar Drenthe. Sindsdien ben ik geregeld op zijn fijne plek in de natuur. Dat bevalt zo goed dat ik daar begin november iets nieuws organiseer: een tweedaagse workshop voor naasten van mensen met een verslavingsprobleem.

Want een verslaving staat nooit op zichzelf. Wie worstelt, doet dat zelden alleen. Partner, ouders, kinderen, vrienden, familie: ook zij maken deel uit van het systeem en worstelen vaak al net zo lang mee. Ook zij verdienen ruimte, erkenning en steun.

Tijdens deze dagen werken we met Internal Family Systems. IFS biedt geen snelle oplossing, maar wel een manier van kijken die helpt om de ander, jezelf en jullie relatie beter te begrijpen. IFS geeft een perspectief en een taal die strijd kunnen verzachten en jullie verbinding verdiepen, en zo wezenlijk bijdragen aan herstel.

We staan stil bij wat het vraagt van jou als naaste, wat het je heeft gekost. Welke delen zijn naar de achtergrond verdwenen? Waar pas je je aan, waar raak je jezelf kwijt? We oefenen met het voelen van grenzen, herkennen van patronen en het benoemen van wat belangrijk is. Zodat er meer ruimte komt voor helderheid en verbinding, zelfs als het ingewikkeld blijft.

De workshop vindt plaats op 1 en 2 november in Drenthe. Meer informatie volgt binnenkort op deze website.

Spiritualiteit en psychotherapie verbinden

De programma’s hierboven zijn bedoeld voor iedereen bij wie dit resoneert. Daarnaast startte ik vorig jaar een leergang speciaal voor professionals. Kortom: er is veel gaande. Het was goed om daar in Italië echt bij stil te staan en de vruchten ervan te proeven.

Wie mijn blog al langer volgt, weet dat mijn eigen herstel en mijn visie op verslaving veel te danken hebben aan Jan Geurtz. Zijn boek De verslaving voorbij hielp me elf jaar geleden om met meer mildheid naar mezelf te kijken en uiteindelijk te stoppen met drinken. Het raakt me dat het nu Jan is die mijn werkwijze omschrijft als “een prachtige manier om spiritualiteit te verbinden met psychotherapie.”

Voor mij is dat precies de kern van mijn werk: psychotherapie niet als iets ‘klinisch’, gericht op gedrag of cognities, maar als liefdevolle zorg voor de gekwetste, verdwaalde delen in onszelf, terwijl we in relatie staan tot een ander. En tegelijk: mensen helpen herinneren aan de diepere laag in zichzelf die nooit beschadigd is geweest.

We bestaan uit delen – beschermers, overlevers, jonge delen vol pijn of verwarring – én we hebben toegang tot iets daaronder of daarachter: een innerlijk weten, een liefdevolle aanwezigheid, of simpelweg: Zelf. Beide zijn waar. Beide verdienen aandacht. Dat is de spanning en de schoonheid: leven met verdeeldheid én met heelheid. Met pijn en beperkingen én met een aangeboren vermogen tot herstel. Met gevoelens van afgescheidenheid én weten dat alles verbonden is.

Ik verwelkom je met veel liefde de komende tijd in een van mijn groepen, in Drenthe of in Amsterdam.

Tijdens mijn sabbatical maakte ik ook ruimte voor mijn eigen gekwetste delen. Meer hierover lees je in mijn blog over emotionele verwaarlozing.