Een verslaving aan suiker was mijn binnenkomer. Geen extreme verslaving, maar genoeg om me eraan te irriteren en te balen van mijn gedrag. Want als ik het niet wilde, waarom bleef ik het dan doen? Al snel kwam ik er door EMDR achter dat die behoefte aan suiker/eten eigenlijk altijd kwam op momenten van verdriet, onzekerheid, boosheid etc. Door terug te gaan naar die momenten, kwamen er gevoelens naar boven die ik de afgelopen jaren vakkundig met ratio had weten te omzeilen; verlies van mijn vader, schoonmoeder, verbreken van relatie. Ik ben een goede prater, maar vind het lastig gevoelens toe te laten. Door EMDR en hypnotherapie kan ik mijn ratio uitzetten en zit ik puur in mijn onderbewuste en gevoel. Door die gevoelens toe te laten en een plek te geven heb ik niet alleen veel minder behoefte aan suiker/eten, maar voel ik me beter, sta ik meer ‘open’ in het leven, durf ik me kwetsbaarder op te stellen en kan ik betere relaties aangaan.

Veel minder eng dat ik van te voren dacht. Stoppen is niet eng, wel spannend.

Ik kwam bij Manja voor mijn eetbuien. Ik ben nog steeds een beetje beduusd van het resultaat van de therapie en durf me bijna niet te realiseren hoe goed het nu gaat in vergelijking met 6 maanden geleden. Ik ben een beetje bang voor ’terugvallen’ maar heb tegelijkertijd ook vertrouwen dat ik van binnen veranderd ben. Er is een aantal dingen opgelost door de hypnotherapie en ik heb tools geleerd die me helpen om alledaagse dingen aan te pakken. Soms voelt het zo ‘gewoon’ nu, alsof ik nooit anders gegeten heb.

Drank was mijn troostrijke kalmeringsmiddeltje. Ik heb ontdekt dat ik op eigen kracht rustig en getroost kan worden. Ik heb geleerd om bij plekken in mijzelf te komen die ik uit het oog was verloren of uit de weg was gegaan. Dit maakt het leven makkelijker en voller. Ook omdat ik het nu aandurf om met bepaalde moeilijke muizenissen te dealen. Manja is lief en streng, eerlijk en troostrijk. Dankzij haar geduld heb ik nu een beeldtaal die mij helpt dingen te benoemen en op te lossen.