In mijn vorige blog beschreef ik hoe ik mijn emoties onder water hield door mijzelf te verdoven. Ik leefde uitsluitend nog vanuit mijn hoofd. Dit blog gaat over de terugreis die ik maakte via de woelige wateren van mijn gevoelsleven naar mijn hart.
Leren voelen
Hoe doe je dat precies, voelen, als je gewend bent om je emoties te verdrukken? Hoe ga je om met dat wat aan de oppervlakte komt? Wat als alles tegelijkertijd komt? Wat ga ik tegenkomen? Wat als ik de pijn niet aankan en mezelf niet meer kan beschermen? Het zijn vragen die mij dagelijks worden gesteld door mensen die de verbinding willen aangaan met hun gevoel.
Mensen die bij mij komen voor hun verslaving, eetprobleem of andere hardnekkige gewoonte, zijn vrijwel altijd op zoek naar de oorzaak van hun gedrag. Tot nu toe heb ik nog nooit iemand ontmoet die ‘alleen maar verslaafd’ was.
Pijn
De meeste mensen die ik zie in mijn praktijk verdoven zich met een reden. Die behoefte aan verdoving is ergens (door) ontstaan. Er is vrijwel altijd sprake van pijn – emotionele of lichamelijke pijn of een combinatie van beide. Een verslaving of eetstoornis is vaak een manier om om te gaan met die pijn: een korte verlichting ervan of tijdelijk comfort.
Afgelopen weekend bezocht ik het seminar ‘De geheime taal van eetstoornissen’. Isa Power, de organisatie achter het seminar, had als spreekster Peggy Claude-Pierre uitgenodigd, de auteur van het gelijknamige boek en een van mijn inspiratiebronnen.
Peggy Claude-Pierre was zelf moeder van twee dochters met anorexia. Haar ervaringen met de ziekte van haar dochters vormen de basis van haar boek, waarin ze uitlegt wat de ziekte volgens haar behelst en vertelt over de methode waarmee ze niet alleen het leven van haar eigen dochters redde, maar inmiddels dat van vele honderden anderen. Onder hen de ernstigste gevallen die al waren opgegeven door hun artsen. Peggy’s belangrijkste boodschap is dan ook: je kunt volledig genezen van een eetstoornis.
Kwetsbaarheid is hot en niet alleen in populaire psychologiebladen en spirituele kringen. In de media, het bedrijfsleven en de politiek hebben mensen de mond vol van ‘de kracht van kwetsbaarheid,’ een verwijzing naar de bestseller van Brené Brown, die als onderzoekswetenschapper het thema overtuigend op de kaart zette.
De worsteling met onze kwetsbaarheid is van alle tijden. In zijn gedicht Bluebird belicht Charles Bukowski de vermeende gevaren van het tonen van zijn kwetsbare kant, die hij onderdrukt door te drinken, te roken en door zijn houding van ’tough guy.’
There’s a bluebird in my heart that wants to get out but I’m too tough for him, I say, stay in there, I’m not going to let anybody see you.
Je hebt gelezen dat verslaving een ‘hersenziekte’ is, maar wat gebeurt er nou precies in je brein? Je zou best willen praten over je eetbuien, maar waar ontmoet je lotgenoten? Je piekert je suf over je problemen, maar nu is dat gepieker zelf een probleem geworden. Een persoonlijke top tien van (lees-, kijk- en doe-) tips bij verslavingen en andere ongewenste gewoontes. Ter inspiratie.
1. Jan Geurtz
Er zijn meer methodes dan die van Allen Carr om van een dwangmatige gewoonte af te komen. Als je zin hebt in een zelfhulpboek, begin dan bij De verslaving voorbij. Jan Geurtz ziet verslaving en dwangmatigheid als reactie op de onvrede met je ‘buitenkant’ of identiteit, en tegelijk als een verlangen naar verbinding met je verloren ‘ware zelf’. Mijn behandeling is geïnspireerd door de inzichten van Jan Geurtz. Ik schreef eerder over hem inDe Verslavingsspiraal.
